Son zamanlarda oğluma dinlettiğim bir şarkı, her yolculukta tekrar tekrar dinlemek istiyor. Başka arabalardan cıstık cıstık müzik sesi yankılanırken, bizim arabadan bangır bangır “Ben bir garip Keloğlan’ım” sesi yankılanıyor. Çünkü oğlum bu şarkıyı yüksek seste dinlemek istiyor. Şarkının sözlerine dikkat ettim de anladım neden bu kadar tahammülsüzüz haksızlığa ve adaletsizliğe , bizi büyüklerimiz böyle yetiştirmişler farkettirmeden. Söz yazarının kim olduğunu bulamadım. Bilen varsa hemen eklerim ismini. Şarkının melodisi en az sözleri kadar güzel; ama Rüştü Asyalı ustamızdan dinlerseniz tam olur.
BEN BİR GARİP KELOĞLANIM
Ben bir garip Keloğlanım,
Eşeğimin yok palanı,
Varım yoğum doğruluktur,
Hiç de sevmem ben yalanı.
Bir kocakarı anam var,
Birkaç tavuk bir de inek,
Her gün konar kel kafama,
Evsiz kalmış birkaç sinek.
Olmam kimseye kul köle,
Halkın kulağı diliyim,
Namertlere avuç açmam,
Sivri akıllı biriyim.
Keloğlanım budur özüm,
Haram malda yoktur gözüm,
Garip hakkını yiyene,
Elbet vardır bir çift sözüm.
